YAKIN SEMAVER Semaverin sıcaklığı yakındı bana "Sen" deseler ağlayacaktım Gözlerim yaşlanı veriyordu Arabaların arka koltuklarına dalıyordum Prensesimi görmek istiyordum orada Kapıyı açacaklardı Kimseye bakmadan yürüyecektin Dünya alem peşinde Genç bir kadın gibi Kavga çıkacaktı Göz göze gelecektik Anımsayacaktın! Sarılmak isteyecektin sarılamayacaktın Ağlamak isteyecektin ağlayamayacaktın Ama gözlerin yaşaracaktı Dönüp gidecektin Yine ağladığını göremeyecektim Yorgundum Semaverin demli çayında Bir şeyler görünüyordu Semaverin sıcaklığı yakındı bana Mektuplar yazıyordum Eline geçmeyeceğini biliyordum Uykusuz gözlerim dönüyorlardı Uyuyamıyordum Rüyamda seni göreceğimi biliyordum Reddedecektin Amacımı yitirmiştim Başrolünü oynayamadığım puslu bir hayale Dalıyordum. Bağrıma taş basacaktım Kaçacaktım içki kadehlerine Kaçacaktım orospuların kara donlarına Ve kaçacaktım senden Rastlaşacaktık bir gün "Ben" diyecektin Susturacaktım seni Bir sürü boş hikayeler anlatacaktım. Öksüz öksüz ağlayacaktım. Unutmamışsam hıçkırmayı Gerimde bir sürü boş Şarap şişeleri bırakacaktım. Biliyorum şarabı severdin Belki de dine adardım kendimi Sabah ezanlarında bulacaktım sensizliğimi Belki de insanlara adamaya kalkışırdım kendimi Bir sürü acıklı şiirler yazacaktım Seni ağlarken çizmek için Resim dersi alacaktım Sana bir gün kadınlardan Hoşlanmadığımı söyleyecektim Beni anlayamayacaktın Aşık olacaktın Nefret edecektin Ve onun olacaktın Semaverin sıcaklığı yakındı bana Arkadaşım daha yakındı Senin sıcaklığınsa çok uzaklarda Ve seni benimle düşleyemezdim Seninle öpüşmek sevişmek istemiyordum Tüm güzelliklerin bitmesinden korkuyordum Çok fazla acı çekiyordum yakınamıyordum Ellerimi semavere götürdüm Onları hissetmiyordum Onlara dokunman yasaktı Duygularımı köreltebilseydim Ama ben duygusuz yaşayamazdım Giyinmek gelmiyordu içimden Traş olmak istemiyordum Yemek yemek hiç Konuşamıyordum Ömrümün sonuna dek Her sabah gazetemi alırken Güneşin ilk ışıkları Beni ağlatacaktı Ve karım çok sevildiğini sanacaktı.
17 Eylül 1981 İZMİR home
